Op een terugvlucht uit Zuid-Europa zat achter ons een gezin bestaande uit vader, moeder en twee kindjes. Direct na het opstijgen begon een van de twee onbedaarlijk te huilen, het jongetje wilde naar zijn moeder. Maar die deed haar ogen dicht en deed alsof ze niets hoorde terwijl de vader wanhopig probeerde zijn kindje tot bedaren te krijgen. Dat lukte niet, het kind bleef drie uur lang krijsen totdat het vliegtuig geland was… Ik weet niet wat ik erger vond: het huilende kind of de moeder die net deed alsof ze niets hoorde. Haar erop aanspreken hielp helaas ook niet. Het gekrijs werkte op onze zenuwen en ook op die van de medepassagiers. Ons vakantiegevoel was even helemaal ‘gone’.
Huilende en schreeuwende kinderen in vliegtuig een van de grootste ergernissen
Eén van de grootste ergernissen is vliegen met kinderen die huilen en schreeuwen, blijkt uit een onderzoek van WeFlyCheap.nl. 40% van de ondervraagde reizigers wil best meer betalen voor een ruimte in het vliegtuig waar geen kleine kinderen zitten. Mensen zijn het getrappel in de rug, gehuil en geren in de gangpaden beu. Uit hetzelfde onderzoek blijkt dat er ook irritatie is over de manier waarop ouders optreden bij huilende en schreeuwende kinderen. Ze reageren overspannen in dergelijke situaties of zeggen er juist niets van. De ouders zijn vaak oververmoeid als ze op vakantie gaan en hebben, blijkt uit onderzoek, het meest last van reisstress.
Uitgemolken vliegtarieven en krappe zitplaatsen
Volgens mij spelen er twee belangrijke zaken: ten eerste zijn er al ergernissen voordat je het vliegtuig instapt. Doordat de vliegtarieven zo zijn uitgemolken, word je bijna als vee in een vliegtuig vervoerd na doorgaans lange wachtrijen. Je zit in het vliegtuig krap op elkaar gepakt met heel weinig beenruimte en je mag van geluk spreken als je geen trombose oploopt. En dat is niet zo maar een opmerking, een jong familielid van mij is dat dus overkomen. Met een gemiddelde lengte van de Nederlandse man van 184 cm (die van mij is bijna 2 meter) en de vrouw (170 cm) is vliegen geen ontspanning meer. Dan stapelen de irritaties zich snel op als je het vliegtuig instapt! Misschien moeten vliegtuigmaatschappijen eens goed nadenken over aparte gedeeltes voor gezinnen met meer voorzieningen die verder gaan dan het uitdelen van een kleurplaat.
Jonge gezinnen vliegen steeds vaker en steeds verder. En zo’n lange zit is voor veel kleine kinderen en hun ouders een beproeving. Ik zal wel tegen heel wat schenen aanschoppen, maar vraag me in alle eerlijkheid af waar die ontwikkeling vandaan komt. Want als je kinderen zo jong zijn, snappen ze niets van zo’n exotische reis. Het maakt ze geen klap uit of ze op Vlieland in een huisje zitten of in een luxe resort op Thailand. Waarom niet even wachten totdat de kinderen ouder zijn en meer begrijpen? Wij kozen de eerste jaren voor een autovakantie naar een huisje, stacaravan of bungalowtent op niet al te grote afstand van huis. We gingen vroeg van huis en als de kinderen het even niet meer trokken, dan maakten we een tussenstop langs de weg waar wij de benen konden strekken en de kinderen konden spelen. We maakten zelf uit hoever we reden en waar we wilden stoppen. We hadden het zelf in de hand. De verre reizen die we zo graag maakten voordat we kinderen kregen, bewaarden we totdat ze wat groter werden.
Dus ja, hoeveel ik ook van kinderen houd, voor die enkele keer dat ik vlieg ben ik ben bereid om meer te betalen voor een vliegtuigstoel als ik in ruil daarvoor meer rust, ruimte en service kan ontvangen. Dat heet nou vakantie!
